الف) بخندد همی باغ چون روی دلبر | ببوید همی خاک چون مشک اذفر (رودکی) |
پایه های آوایی | ||||
وزن | ||||
نشانه های هجایی |
ب) هین سخن تازه بگو، تا دو جهان تازه شود | وارهد از حدّ جهان، بی حد و اندازه شود (مولوی) |
پایه های آوایی | ||||
وزن | ||||
نشانه های هجایی |
پ) دریادلان راه سفر در پیش دارند | پا در رکاب راهوار خویش دارند (حمید سبزواری) |
پایه های آوایی | ||||
وزن | ||||
نشانه های هجایی |
ت) سوزد مرا، سازد مرا، در آتش اندازد مرا | وز من رها سازد مرا، بیگانه از خویشم کند (رهی معیری) |
پایه های آوایی | ||||
وزن | ||||
نشانه های هجایی |
ث) ای به ازل بوده و نابوده ما | وی به ابد زنده و فرسوده ما (نظامی) |
پایه های آوایی | ||||
وزن | ||||
نشانه های هجایی |
ج) سعادت به بخشایش داور است | نه در چنگ و بازوی زورآور است (سعدی) |
پایه های آوایی | ||||
وزن | ||||
نشانه های هجایی |
ج) جرمی ندارم بیش از این، کز جان وفادارم تو را | ور قصد آزارم کنی، هرگز نیازارم تو را (انوری) |
پایه های آوایی | ||||
وزن | ||||
نشانه های هجایی |
ح) نظر آوردم و بردم که وجودی به تو ماند | همه اسمند و تو جسمی، همه جسمند و تو روحی (سعدی) |