جواب تشریحی کارگاه نوشتن صفحه 51، کتاب درسی، نگارش 3 دوازدهم
- 2سوال
کارگاه نوشتن صفحه 51
نگارش 3 دوازدهم کتاب درسی
نسخه 1402 -
صفحه 51 - سوال 1
نماز
«طوفان در وسعت روحت می‌پیچد. گردبادِ اضطراب در وجودت می‌چرخد و موج‌درموج، حادثه‌‌ها و خطر‌‌ها بر ساحل قلبت سر می‌کوبند.
پناهگاه کجاست؟ کدام آرامش، نگاه خسته و نگرانت را خواهد نواخت؟ کدام لنگرگاه امن، کشتی شکستۀ جانت را پناه خواهد داد؟
در تنهایی و بی‌پناهی، در لحظه‌های غریبانۀ زندگی، وقتی هیچ‌کس و هیچ‌چیز نیست، یک تکیه‌گاه باقی است؛ تکیه‌گاه نماز!
چرا اخم؟ چرا اندوه؟ وقتی کسی هست که لب‌هایت را به تبسّم بگشاید؛ وقتی بهانۀ بزرگی برای زدودن اندوه هست، چرا به آن پناه نبریم؟
وقتی سجاده را می‌گسترانی، بهشت پیش رویت در‌می‌گشاید؛ همۀ گل‌های بهاری به تبسّم می‌ایستند و نسیم نجوای فرشتگان و صدای بال ملکوتیان در فضا می‌پیچد.
وقتی تکبیر می‌گویی و «بزرگ‌ترین» را می‌خوانی، همه‌چیز در نگاهت کوچک می‌شود. همۀ آنچه در نگاه بی‌نمازان بزرگ است، در حقیرانه‌ترین هیئت چهره می‌نماید. مگر ما هماره شکست خود را آنگاه نمی‌بینیم که مشکل را بزرگتر از خویش ببینیم؟ وقتی به بزرگ‌ترین، پیوند می‌خوریم دیگر کوچک نیستیم.
| قطره دریاست اگر با دریاست | ورنه او قطره و دریا دریاست |
نماز فرصت بزرگ شدن است؛ بزرگتر شدن از هر چیز جز او و در کنار این بزرگ شدن، درک کوچکیِ خویش در مقابل آن بزرگ. چه تناقض شکوهمندی!
در عین بزرگ دیدن، کوچک انگاشتن، در نهایت سر نهادگی، سرفرازی دیدن و در اوج عظمت، خشوع، خضوع و تواضع را چشیدن.
نماز، ادراک عظمت او و درک عظمت خویش است.
به رکوع می‌رویم و با این خم شدن در مقابل دوست، بزرگ می‌شویم. بزرگتر از آسمان، بزرگتر از کهکشان‌‌ها به سجده می‌رویم و در این نهایت افتادگی، از خاک به عالم پاک پل می‌بندیم.
نماز پیوستن و گسستن است؛ گسستن از اغیار و پیوستن به یار، بریدن از ناراستی و پیوستن به درستی. نماز با سلام پایان می‌یابد و «سلام» نشانۀ سلامتی است. پایان نماز تضمین «سلامت» است که هرکس تا «سلام» نماز را با خدا باشد، به ساحل سلامت اندیشه و روح و جان رسیده است.» (مؤلفان)
1- آغاز، میانه و پایان‌بندی متن را بررسی کنید.
2- دو جمله از متن انتخاب کنید که به نظر شما زیباتر و تأثیرگذارترند.
3- به آرایۀ تضاد توجّه کنید و تأثیر آن را در ایجاد فضای ادبی متن بیان کنید.