جواب تشریحی کارگاه نوشتن صفحه 51، کتاب درسی، نگارش 3 دوازدهم
- 2سوال
نگارش 3 دوازدهم کتاب درسینسخه 1402 -
صفحه 51 - سوال 1
نماز
«طوفان در وسعت روحت می پیچد. گردبادِ اضطراب در وجودت می چرخد و موج درموج، حادثه ها و خطر ها بر ساحل قلبت سر می کوبند».
پناهگاه کجاست؟ کدام آرامش، نگاه خسته و نگرانت را خواهد نواخت؟ کدام لنگرگاه امن، کشتی شکستۀ جانت را پناه خواهد داد؟
در تنهایی و بی پناهی، در لحظه های غریبانۀ زندگی، وقتی هیچ کس و هیچ چیز نیست، یک تکیه گاه باقی است؛ تکیه گاه نماز!
چرا اخم؟ چرا اندوه؟ وقتی کسی هست که لب هایت را به تبسّم بگشاید؛ وقتی بهانۀ بزرگی برای زدودن اندوه هست، چرا به آن پناه نبریم؟
وقتی سجاده را می گسترانی، بهشت پیش رویت در می گشاید؛ همۀ گل های بهاری به تبسّم می ایستند و نسیم نجوای فرشتگان و صدای بال ملکوتیان در فضا می پیچد.
وقتی تکبیر می گویی و «بزرگ ترین» را می خوانی، همه چیز در نگاهت کوچک می شود. همۀ آنچه در نگاه بی نمازان بزرگ است، در حقیرانه ترین هیئت چهره می نماید. مگر ما هماره شکست خود را آنگاه نمی بینیم که مشکل را بزرگ تر از خویش ببینیم؟ وقتی به بزرگ ترین، پیوند می خوریم دیگر کوچک نیستیم.
قطره دریاست اگر با دریاست | ورنه او قطره و دریا دریاست |
نماز فرصت بزرگ شدن است؛ بزرگ تر شدن از هر چیز جز او و در کنار این بزرگ شدن، درک کوچکیِ خویش در مقابل آن بزرگ. چه تناقض شکوهمندی!
در عین بزرگ دیدن، کوچک انگاشتن، در نهایت سر نهادگی، سرفرازی دیدن و در اوج عظمت، خشوع، خضوع و تواضع را چشیدن.
نماز، ادراک عظمت او و درک عظمت خویش است.
به رکوع می رویم و با این خم شدن در مقابل دوست، بزرگ می شویم. بزرگ تر از آسمان، بزرگ تر از کهکشان ها به سجده می رویم و در این نهایت افتادگی، از خاک به عالم پاک پل می بندیم.
نماز پیوستن و گسستن است؛ گسستن از اغیار و پیوستن به یار، بریدن از ناراستی و پیوستن به درستی. نماز با سلام پایان می یابد و «سلام» نشانۀ سلامتی است. پایان نماز تضمین «سلامت» است که هرکس تا «سلام » نماز را با خدا باشد، به ساحل سلامت اندیشه و روح و جان رسیده است.» (مؤلفان)
1 - آغاز، میانه و پایان بندی متن را بررسی کنید.
2 - دو جمله از متن انتخاب کنید که به نظر شما زیباتر و تأثیرگذارترند.
3 - به آرایۀ تضاد توجّه کنید و تأثیر آن را در ایجاد فضای ادبی متن بیان کنید.