ابن سینا در داستان عرفانی-فلسفیِ «حیّ بن یقظان» آورده است:
«نیکویی وی پردۀ نیکویی وی است و آشکار شدنِ وی سببِ پنهان شدن وی است. چنان که آفتاب اگرچند اندکی پنهان شد، بسیار آشکارا شد و چون سخت پیدا شد، اندر پرده شد. پس، روشنی وی پردۀ روشنیِ وی است.» مقصود ابن سینا از این عبارت چیست؟ آیا می توانید آن را توضیح دهید؟